Venetie per kajak

Geschreven door: Erika Lambregts

Zaterdag 8 september:
Op zaterdagochtend vertrokken we met een volle auto naar Schiphol om te gaan kajakken en kamperen in Venetië. Daar ontmoette we (Erika, Riet en Dirk) Esther, Piet en Paul (Paul ga ik voor het gemak verder Pablo noemen) of ‘de Reddertjes’ onze professionele Zwalker begeleiding (Piet en Pablo). De vlucht verliep vlekkeloos. In Treviso aangekomen wachtten we even op onze medekajakkers (Roos en Veronique) van dezelfde vlucht. De bagage kwam vrij vlot behalve Vero’s deelbare peddel, die volgde twee dagen later. Met de vertraging van de zoekgeraakte peddel was intussen ook de volgende vlucht aangekomen. Hier zaten nog 2 van onze lotgenoten op, Paul en Johan. Op Jozey na (maar die was al ter plaatse) was onze groep volledig. Vervolgens zetten we onze reis voort met een busreis en een waterbus/vaparetto naar het eiland Certosa. Dit eiland was twee maanden geleden getroffen door een tornado. De schade was nog goed te zien. Gelukkig konden we hier prima kamperen met toestemming van het hotel, waar we later een avondmaaltijd aten. Hier vond ook de briefing plaats en waren we klaar voor het “Venetie per kajak” avontuur!

Zondag 9 september:
We startten met een heerlijk ontbijtje in het hotel. Daarna maakten we ons klaar voor de eerste Venitiaanse tocht. We zochten de kajaks uit, pakten de peddels, spatzeilen en zwemvesten en stelden alles af. Op 100 meter van onze tentjes stapten we in de jachthaven in. Op het programma voor vandaag stond de oostkant van Venetië. Samen met “de reddertjes” en twee gidsen staken we het eerste grote kanaal over. Daar haalden we bij een oliesjeik een paar litertjes benzine zodat we vervolgens zelf konden koken. 20 jaar geleden ben ik ook in Venetië geweest, maar inmiddels is er al veel gerestaureerd! Vanaf het water zie je de mooiste plekken en gebouwen van Venetië. De stad is namelijk gebouwd om te zien vanaf het water. Je ziet dus veel meer dan als je door de stad zou lopen. We vaarden steegje in en steegje uit, onder de was door, langs andere bootjes en heel veel hoekjes om. De geur waar men me bang voor had gemaakt viel erg mee. Af en toe rook het niet fris, maar daar stond dan wel de geur van restaurantjes. Op een terrasje lunchten we en dronken we een aperol spritz, een bitter maar voor velen lekker lokaal drankje. In de middag vaarden we door de Canal Grande onder de Rialto brug door. Hier waren we fotomodel voor vele toeristen! Op de terugweg naar Certosa passeerden we nog een zeilwedstrijd en vele luxe jachten. Het was een mooie dag! Op het strandje bij de camping werd een minibarbecue aangestoken, een pastamaaltijd gemaakt en at de rest een koude schotel.

Maandag 10 september:
Op het programma van deze dag stond de noordelijke lagune van Venetië. Venetië is namelijk veel meer dan alleen een stad. Door een mooi natuurgebied gingen we richting het stadje Burano. Dit bleek een schitterend, vrolijk en gekleurd stadje te zijn. De tocht was erg mooi en veel rustiger dan Venetië. De outback van Venetië valt best te pruimen!

Dinsdag 11 september:
Vandaag stond enkel een avondtocht op het programma. Maar onze “reddertjes” organiseerden voor de geïnteresseerden nog wat techniekles. Johan, Jozey en Esther waren al vroeg weg en op zoek naar de nodige cultuur. De rest ging voor de techniek les en ikzelf zou me bezighouden met foto’s nemen van de techniekles. Piet en Paul legden uit hoe je in moet stappen van hoge kades, hoe je het beste bochten kunt maken en er werden een aantal reddingstechnieken uitgevoerd. Om 17.00 uur stond iedereen paraat voor de avondtocht. Door afwezigheid (vast met de waterbus) van 1 van de gidsen hadden we wat tijd over om nog wat foto’s en films te schieten (dacht Pablo). De resultaten zijn trouwens te zien op de Zwalker Facebook en website: video van deze reis>> Zeer geslaagd filmpje! Inmiddels was onze gids Loretta gearriveerd en dat ze te laat was hebben geweten. Om de zonsondergang nog mee te maken hebben we rap doorgevaren. De zonsondergang met uitzicht op Venetie was zeker de moeite waard. Vervolgens deden we onze lampjes aan en trokken we richting Canal Grande. Het was een stuk rustiger en we vaarden kriskras door de stad. Aan het einde van de avondtocht deden we nog een cafeetje aan en vaarden we met de laatste loodjes rond middernacht weer terug naar ons kamp. Moe en voldaan van een schitterende nachttocht kropen we onze tenten in.

Woensdag 12 september:
Na drie volle dagen peddelen was het tijd voor een rustdag. Onze reddertjes gingen natuurlijk weer kajakken. De rest van de groep ging de stad in. Tijdens het wandelen door Venetië merk je pas hoe toeristisch en druk het is. Daar merk je op het water gelukkig veel minder van.

Donderdag 13 september:
Op naar Murano en west Venetië. Murano is bekend om haar glaswerken en licht net ten noorden van Venetië. Zelf paste ik deze dag en ben ik later op de dag naar deze stad gegaan. De kajakgroep heeft net als ik de glasblazers bezocht en een hapje gegeten hier. De vele kanaaltjes die wegen voorstellen beginnen steeds meer te wennen.

Vrijdag 14 september:
Het weer was weer top en in overleg met de deelnemers en de gidsen hebben Piet en Paul besloten om naar het strand te gaan: branding kajakken! We vertrokken via de lagune naar de heldere zee. Onderweg passeerde een gigantisch grote cruise, wat zijn wij kajakkers dan toch klein. Op het strand merkten we dat we in een toeristische zone waren aangekomen vol Duitsers. Hier splitsten we de groep op en gingen we met kleine groepen branding kajakken en surfen! Tussendoor aten we een heerlijke beach burger en genoten we van ons heerlijk dagje uit. Jozey ging met 1 gids eerder terug en de rest wilden nog even dooroefenen. Al snel merkten we dat de wind begon aan te trekken en de golven snel hoger worden. Ook Jozey en de gids merkten dit op. Daarom besloten “de reddertjes” ook terug te gaan op een verantwoorde wijze. Via de zee terug varen was geen optie meer dus droegen we de kajaks over de pier. Echter was de deining aan de andere kant ook te groot en moesten we een stuk landinwaarts wandelen. Gelukkig stapten Piet en Paul voortijdig in en namen ze de rest van de bootjes op sleeptouw. Een paar kilometer verder konden wij ook weer instappen en voeren we met een zonsondergang terug richting het kamp. Tijdens de terugweg was ik helemaal op in mijn rechterarm. Gelukkig heeft Pablo mij letterlijk over de streep getrokken met een sleeplijn. In de avond genoten we van een welverdiende pint!

Zaterdag 15 september:
Helaas, de laatste dag alweer. Vandaag zouden we de zuidelijk lagune bevaren en eindigen bij een Venice Rowing center waar we leerden roeien op zijn Venetiaans. Zelf ging ik samen met Veronique met de vaparetto naar de club. De rest vaarden een mooie tocht langs diverse eilandjes in het zuiden. Bij de roeiclub aangekomen kregen we uitleg van lokale roeileraren en gingen we in groepjes deze uitdaging aan. Ik heb het zelf ook geprobeerd en dat viel erg tegen. Er komt best wat techniek en kracht bij kijken. We sloten het roeien af met een glaasje prosecco die het geheel afmaakte!

In de avond zijn we met de groep uit eten gegaan in de stad. Dirk, Pablo en Piet hadden nog steeds niet genoeg gepeddeld en gingen met de kajak naar de stad. De rest pakte de vaparetto. Tijdens het eten volgde een speech, bedankten we elkaar en werd er een toost uitgebracht (met 1 liter bier de man)! Iedereen was voldaan en blij.

Zondag 16 september:
De dag van de terugreis. Ik zal met veel plezier blijven terugdenken aan Venetië per kajak! Alles zat mee: de groep, het weer, het kajakken. Wat moet een mens nog meer hebben?